Mevsimlik işçiler.

"Evimizden uzakta geride bıraktıklarımıza özlemle,hasretle çalışıp çocuklarımızın rıskını çıkarıyoruz"

Bugün öğlen trt'de bir programda dinledim bunu, bir mevsimlik işçinin yaşadıklarını anlatan belgesel tarzında. geldikleri yerde arazileri var ama toprağın susuzluğundan sadece buğday ekiliyoroy ve verimi kendini bile kurtarmıyor. Yılın 6 ayı farklı şehirlerde günlük 18-20ytl ye çalışıyorlar,12 saat,gece çadırda kalıyorlar,su yok,yılanı akrebi olan yerler, aileleri ortalama 15-20 kişi,1 kisi çadırda kalıp ekmek ve akşam yemeği hazırlıyor. Şanslılarsa yaz tatilinde gittikleri yerin okulunda konaklıyabiliyorlar oda izin verilirse.


"Özellikle gittiğimiz yerde insan yerine koyulmuyoruz kimse bizi düşünmüyor ama biz onların malları için çalışıyoruz"


Onyıllar oldu gap projesinde ne yapılmış,belirli illerimi kapsamış bu proje. Susuz topraklardan gelen bu insanlar memleketlerinde bir fabrika olsa gezmeye bile gitmezler. Mevsimlik işçi,amele gibi bir tanımlamanın olmaması lazım artık.